Lekker aanmodderen...

Heel langzaam zie ik het kerstquiltje groeien.

Hangt hier wel heel mooi voor de foto.

Plekje moet ik maar onthouden.

Schuur moet nog wel een ander kleurtje krijgen, ooit...

Ossebloed rood denk ik...

Dit was het toilet toen we ons huis kochten.

Een beetje gedateerd noemen ze dat.

En dit is het geworden.

De hele boel omgekeerd.

In de toekomst misschien nog een radiator, het is er wel erg koud.

Een klein nisje om weer leuke dingetjes neer te zetten.

En dan kom je op een dag weer iets leuks tegen op dat vervelende wereldse web.

Sinds vorig jaar denk ik dat ik kan haken.

Doe mijn best, weet alleen niet of die van mij net zo leuk worden als die van de plaatjes.

In ieder geval haakte ik iets te vast, denk ik.

Had ineens twee delen van mijn haaknaald gemaakt...

Weer een randje verder...

Op een dag heb je 96 grote driehoeken en 192 kleinere beige driehoeken op tafel liggen.

Dat worden dan 96 rechthoeken.

Hier liggen ze allemaal samen op de vloer.

Met wat gehussel worden het vier rijtjes.

Twee rijen van 22 en twee rijen van 26 blokjes.

En dan zitten ze zomaar als rand aan de quilt.

De laatste week ook een paar keer wezen wandelen in het Rasterhoffpark in Sneek.

Het blijft daar zo mooi.

Krijg nooit genoeg van de Schotse Hooglanders.

In de tuin is het eten niet aan te slepen.

Zelfs een in elkaar gezakte pompoen blijkt prima eetbaar.

Toch heel veel klachten op het terras.

Bezoekers vinden de bediening te traag en de porties te klein.

En halen het eten zelf wel even uit het magazijn.

Met wat hulp van schoonzus en zwager hebben we een nieuw terras kunnen openen.

De bezoekers vlogen er meteen op af...

Leven op het platteland...

Gisterenmiddag kwamen, het zeilmeisje en ik, dit kleine egeltje tegen.

Het liep moederziel alleen midden op de weg.

Auto's raasden om en bijna over haar heen.

Ook wij moesten goed oppassen toen we haar wilden oppakken.

We hebben haar meegenomen naar huis.

Tussenstop gemaakt bij mijn moeder om haar, of is het toch een hem, te wegen.

Een egeltje moet gemiddeld zo'n 500 gram wegen om met de winterslaap te kunnen beginnen.

Dat haalt deze bij lange na nog niet.

Meteen begonnen met bijvoeren.

In een rap tempo gingen er 5 rozijntjes naar binnen.

En eenmaal bij ons thuis bleef dit kleine beestje water drinken.

Wat had zij een dorst.

In een oude wasmand, nog van mijn schoonmoeder geweest, hebben we een slaapplekje voor het kleintje gemaakt.

Later op de avond nog aangevuld met hooi.

Vanochtend kwam een meneer van de dierenambulance het kleine beestje ophalen.

Ook hij vond het egeltje nog veel te klein.

Hij ging het naar vogelasiel de Fugelhelling brengen, waar het kan aansterken en waarschijnlijk de hele winter wel zou blijven.

Mijn favoriete vogeltje ging vanmiddag ook weer mooi voor de camera zitten.

Zo'n leuk beestje.

Ze komt zelfs al de garage in om naar wat eetbaars te zoeken.

De Vlaamse Gaai had vandaag een bad hair day.

Of gewoon wind mee, dat kan natuurlijk ook.

De sperwer hield de boel weer vanuit de lucht in de gaten.

Doe ik naast al dat naar buiten kijken ook nog iets handwerkerigs?

Ben met een quilt begonnen voor de kerst.

Weet niet of hij deze kerst afkomt.

Voordeel van kerst is dat je weet dat het er volgend jaar weer is...

Kleur op de muren...

Wij zitten momenteel nog flink in de rotzooi en tussen de verhuisdozen.

Het gaat allemaal iets anders en langzamer dan wat de bedoeling was.

Eén dag voor de verhuizing verdraaide manlief zijn knie.

Gevolg was rust houden, pootje omhoog en op krukken lopen.

Het gaat iedere dag wat beter, maar op volle kracht klussen zit er nog niet in.

Ondanks zijn blessure is er toch al heel wat gedaan.

Het schilderwerk is mijn werk dat kon gewoon verder gaan.

Op deze wand zit bleekgroen.

Deze hoek van de slaapkamer van ons zeilmeisje is zo goed als af.

Nieuw bed is besteld en komt hopelijk volgende week.

In het voorjaar komt er een dakkapel dan kan de boel echt gestyled worden.

Wij slapen tussen de verhuisdozen.

Dit stukje wand kan ik wel laten zien.

De rest komt later.

Vanavond wordt het laatste stukje laminaat in de woonkamer gelegd.

En kan alle aandacht naar het wegbreken van een wandje, het omhangen van de cv-ketel, omzetten van de wasmachine en de komst van de keuken...

Er is nog genoeg te doen.

Tussendoor zijn wel de bootjes af.

Maar ja waar ligt de stof om het quiltje helemaal af te maken...

Ik zie ze vliegen...

In de tuin van ons nieuwe huis hebben we gelukkig heel veel vogels.

Iedere dag hebben we bezoek van een Vlaamse Gaai.

Gek op pelpinda's.

Gewone huismussen hebben we ook.

Soms wel zo'n veertig stuks.

Heel veel meesjes.

Ook het roodborstje is van de partij.

En vandaag kwam daar ineens het vrouwtje van de grote bonte specht.

Een paar dagen terug hadden we ook bezoek van de sperwer.

De valkparkieten van de buren waren niet zo gediend van zijn bezoek...

Een flinke klus...

In een vorig blogje schreef ik over de sjaal/stola waar ik aan begonnen was.

Een patroon waar je je hoofd goed bij moet houden.

Wat niet altijd lukte, want je wil niet weten hoe vaak ik achteruit gebreid heb.

Nu is hij af en kan ik al mijn energie in ons huis steken.

Er moet nog heel veel gebeuren.

Vervelen doen we ons deze winter niet.

Gelukkig hebben we de volgende klus laten doen.

Gisterochtend zag onze achtergevel er nog zo uit.

Toen ging de zaag erin.

Wat een hoop licht geeft dit zeg!

En toen de mannen weg gingen zag het er zo uit.

Heerlijk veel glas om naar de vogeltjes en de schapen te kijken.

Ze hebben het voer al gauw gevonden.

Ook het roodborstje is gearriveerd.

Vanmorgen ook twee Vlaamse Gaaien, maar ik was te laat met mijn camera.

Zaterdag is de sloot achter ons huis gehackeld.

Niet dat ons zeilmeisje daar nu haar baantjes in kan trekken.

Dit was in Franeker, ze deed het zwemgedeelte van de 1/8 triatlon.

Met haar team zijn ze zelfs eerste geworden in de estafette.

De sleutel van ons huis in Makkum is ingeleverd.

Ik hoop dat de nieuwe bewoners net zo van alle vogels gaan genieten als wat ik heb gedaan.

Heb ze als welkomscadeau een vogelhuisje en vetbolletjes gegeven.

De laatste foto is gemaakt vanuit de slaapkamer in ons oude huis.

Na 12 jaar en een paar maanden is de periode Makkum afgesloten en wonen we nu zo'n 3 kilometer verderop en kunnen ons oude huis bijna vanaf hier zien..