Een flinke klus...

In een vorig blogje schreef ik over de sjaal/stola waar ik aan begonnen was.

Een patroon waar je je hoofd goed bij moet houden.

Wat niet altijd lukte, want je wil niet weten hoe vaak ik achteruit gebreid heb.

Nu is hij af en kan ik al mijn energie in ons huis steken.

Er moet nog heel veel gebeuren.

Vervelen doen we ons deze winter niet.

Gelukkig hebben we de volgende klus laten doen.

Gisterochtend zag onze achtergevel er nog zo uit.

Toen ging de zaag erin.

Wat een hoop licht geeft dit zeg!

En toen de mannen weg gingen zag het er zo uit.

Heerlijk veel glas om naar de vogeltjes en de schapen te kijken.

Ze hebben het voer al gauw gevonden.

Ook het roodborstje is gearriveerd.

Vanmorgen ook twee Vlaamse Gaaien, maar ik was te laat met mijn camera.

Zaterdag is de sloot achter ons huis gehackeld.

Niet dat ons zeilmeisje daar nu haar baantjes in kan trekken.

Dit was in Franeker, ze deed het zwemgedeelte van de 1/8 triatlon.

Met haar team zijn ze zelfs eerste geworden in de estafette.

De sleutel van ons huis in Makkum is ingeleverd.

Ik hoop dat de nieuwe bewoners net zo van alle vogels gaan genieten als wat ik heb gedaan.

Heb ze als welkomscadeau een vogelhuisje en vetbolletjes gegeven.

De laatste foto is gemaakt vanuit de slaapkamer in ons oude huis.

Na 12 jaar en een paar maanden is de periode Makkum afgesloten en wonen we nu zo'n 3 kilometer verderop en kunnen ons oude huis bijna vanaf hier zien..

Drukke tijden...

Vandaag toch maar even een blogje schrijven.

Heb niet zo heel veel te melden.

Mijn dagen zijn de laatste tijd gevuld met het afkrabben van behang.

Terwijl manlief het zwaardere en bouwkundige deel van de verbouwing op zich neemt.

Samen natuurlijk wel tegels, sanitair, behang en vloerbedekking uitgekozen.

De meeste bouwmaterialen zijn nu in huis.

Door de verbouwing van het huis van oudste dochter verdwalen we niet meer in de Karwei en Praxis.

Eerst bepaalde zij wat er gekocht werd nu moesten wijzelf aan de slag.

Niet echt makkelijk, want je wilt niet hetzelfde kiezen als wat bij haar is gebruikt.

Op een ochtend kwam er hulp uit onverwachte hoek de garage ingelopen.

Het was wel een gezellige kakel, maar veel hulp hadden we er niet aan.

De (onverwachte) verhuizing van onszelf komt eigenlijk niet zo best uit, omdat het huis van oudste dochter nog niet klaar is.

Vorige week zondag heeft ze samen met haar vader de vloer in de woonkamer gelegd.

Zit ze er deze winter netjes aangekleed bij.

Nu gaat alle aandacht eerst naar ons huis.

Ook moesten we gisteren alle bouwperikelen even laten rusten.

Ons zeilmeisje deed met haar collega's van haar stageperiode mee met de 1/8 triatlon in Witmarsum.

Zij deed het zwemgedeelte.

Vijfhonderd meter zwemmen in het 'ijskoude buitenwater'.

Ze zijn met hun team vijfde geworden van de twaalf teams die meededen.

Vind het super knap van ze.

En het smaakt naar meer, want ik hoorde ze al over een volgende triatlon in Franeker, over drie weken.
(Ook die wordt gezwommen in open water, Brrrr...)

Doe ik nog iets handwerkerigs?

's Avonds als ik met de voetjes omhoog zit pak ik mijn sjaal erbij.

Heb al 140 pennen van de 240 gebreid.

Schiet dus lekker op...

Verkocht...

Toen op Facebook bij Knottenwol een foto voorbij kwam van deze mooie sjaal.

Was ik meteen verkocht.

Pakket van wol en patroon besteld.

Nu ben ik helemaal geen sjaaltjestype, ik kon dit gewoon niet weerstaan.

Mooie kleur, mooi patroon.

Nu bleek wel dat;

ik wel een patroon van tekening kan lezen.

Maar een patroon van tekst, moeilijk te begrijpen tekst, is totaal andere koek.

Daar kwam ik na 75 pennen breien achter.

Alles uithalen was de enige oplossing.

Na nog wel tien keer opnieuw te hebben gelezen is toch eindelijk het kwartje gevallen.

En gaat het gebreide ook op het origineel lijken.

Ga nu vrolijk verder.

De laatste week van de schoolvakanties is ook standaard de week van de Zwemvierdaagse.

Ons zeilmeisje heeft hem voor de tiende keer gezwommen.

Deze keer zwom haar vriend mee en mocht ik vanaf de kant meegenieten.

Bij de diverse quiltwinkels zie je de patronen van by Annie voorbij komen.

Ik was meteen verliefd op dit modelletje.

Heb hem meteen gekocht.

Op byannie.com zijn de diverse modellen te zien en er staan ook een paar gratis patronen op.

Die heb ik natuurlijk ook meteen uitgeprint.

Afgelopen weekend waren de combi zeilwedstrijden bij onze watersportvereniging in Makkum.

Een druk maar heel gezellig weekend bij ons in de haven.

Zo'n zestig eenmans bootjes met jeugd gingen voor diverse wedstrijden het water op.

Met genoeg begeleiding.

De meeste jeugd zeilt normaal niet op groot water.

Eigenlijk hadden we dit weekend helemaal geen tijd voor ontspanning op en rond het water.

Vrijdag hebben we de sleutel gekregen van ons nieuwe huis.

Dit stond op het aanrecht te wachten.

Gekregen van de vorige eigenaar.

Er moet een hoop gebeuren in en om het huis.

In ieder geval een hoop snoeiwerk.

Door het kleine gluurgaatje is al een beetje te zien hoe ons uitzicht gaat worden.

De komende tijd weinig tijd voor lapjes, draadjes, steekjes...

Ons huis is "VERKOCHT"

En we moeten er begin oktober uit.

Dus als jullie een tijd niks van me horen,

dan ben ik aan het inpakken, uitpakken, behang trekken, behang plakken, muren afbreken, muren opbouwen, vloerbedekking verwijderen en weer aanbrengen...

Wie sturen kan...

Wie sturen kan, zeilt met elke wind.

Dat dacht de bemanning van deze bootjes ook.

Weer of geen weer, we vertrekken.

Het is geliefd type.

Een volgend bootje staat alweer op stapel.

Guutes Antieke Quilt hangt voor de laatste keer aan de kast.

Als de volgende rand er aan zit kan dit niet meer, dan is de kast te smal.

Ik leg haar ook nog maar even op de grond.

En ja hoor!

Dan zie je ineens dat twee dezelfde stofjes vlak bij elkaar zitten.

Heb er zo op gelet dat dat niet zou gebeuren??

Valt een ander vast niet op.

Laat het lekker zitten.

Donderdag met drie generaties naar de dierentuin, Aqua Zoo in Leeuwarden, geweest.

Het was warm en de heel veel dieren waren lui. 

Behalve deze.

Gelukkig zat er heel dik glas tussen.

Dit pinguïn jong schaamde zich voor zijn jas en vluchtte gauw zijn grot in.

De vlinderstruik bij oudste dochter doet waar hij voor gekocht is.

Er zitten heel veel vlinders op.

Op elke bloem zat er wel eentje of meer.

Ons zeilmeisje en haar vriend pasten, in verband met vakantie, op een poes.

Als beloning kregen ze dit muisje van hem.

Meer dood dan levend.

Eén druppel melk en het was weer tot leven gewekt.

En kon buiten weer los gelaten worden.

Ga nu aan het poetsen in huis.

Morgen hebben we weer kijkers.

Dan moet de boel er weer piek fijn uitzien...

Sommige dagen vergeet je nooit...

Vanaf dag één dat we met onze boot 'Ronja' varen hou ik tijdens onze vaartochten een dagboek bij.

Heerlijk om iedere keer door te lezen.

De eerste woordjes van de meiden staan erin.

Als er iets in het water valt werd het genoteerd.

Welke havens we hebben gelegen.

Wat het havengeld was.

Noem maar op.

Sommige dingen herinner je nog vaag.

Dag en datum weet je zeker niet meer.

Behalve van één dag.

Die staat bij ons allen op ons netvlies van het begin tot het einde.

Acht augustus 1994.

Het was een maandag.

Zal wat stukjes van die dag opschrijven.

Vandaag begon zo mooi maar eindigde verschrikkelijk.

Vanmorgen boodschappen gedaan en rond 9.30 koffie gedronken en om ca. 11.00 vertrokken we, met twee boten, uit Lelystad-Haven. Rond 12.00 door de sluis. Op het bord bij de sluis stond 22 graden Celcius en windkracht 3.

Op na Stavoren. 

De wind stond zo dat we veel moesten kruizen. Rond 15.00 begon het te waaien. Windkracht 3-4-5... Om ongeveer 15.30 zagen we bij papa en mama de zeilen omlaag gaan. 

Ze voeren vlak onder de dijk Lelystad-Enkhuizen, vlakbij Trintelhaven. 

Door de verrekijker zag ik alleen mama rondlopen. 

Voelde meteen dat er wat met papa aan de hand was.

Opeens kwamen er rubberboten van de KNRM aan. 

Toen wisten we zeker dat er wat mis was.

Wij hebben nog nooit zo hard gezeild op weg na papa en mama.

Ondertussen bleef ik ze door de kijker in de gaten houden.

Een man begon te reanimeren, ik voelde het papa was dood.

Paul en ik waren intussen met onze boot vlakbij. 

Mama gaf met gebaren aan dat papa's hart was gestopt...

De schepen werden afgemeerd in Trintelhaven.

Papa mee in de ambulance.

Mama en ik mee in een privé auto van de Rijkspolitie.

Om 17.10 kregen we in Hoorn te horen dat papa was overleden.

Petje af, nog steeds, voor de lieve mannen van de KNRM en de politie die ons die dag en dagen erna hebben begeleid.

Het is vandaag precies 25 jaar geleden.

Iedere dag missen we mijn vader nog steeds.

Maar hebben wel in ons achterhoofd dat dit voor hem de mooiste manier was om te overlijden.

Gestorven in het harnas tijdens het beoefenen van iets wat hem het liefst was.

Zeilen...

Een opgeruimd huis...

We hebben ons huis in de verkoop.

Dat houd in dat er heel veel onnodige prullaria, die een huis nu net gezellig maken, opgeborgen zijn.

Maar ook dat er minder te poetsen valt.

Wat wel heel fijn is met de hoge temperaturen van de afgelopen tijd.

Mocht één van jullie, of iemand die jullie kennen, op zoek zijn naar een ruim en statig woonhuis met schitterend vrij uitzicht over de landerijen in Makkum?
Kom gerust een keertje kijken.
Wijzelf gaan zo'n 2 kilometer verderop wonen.
Een kleiner huis, grotere tuin met hetzelfde uitzicht.

Ondanks alle warmte heb ik heerlijk aan Guutes Antieke Quilt gewerkt.

Wat een prachtige kleuren heeft de serie Jardin de Versailles.

Ze past nu nog aan de kast.

Onze postzegeltuin wordt bevolkt door heel veel vogels, vlinders, bijen noem maar op.

Dit is een waar kunstwerk van moeder natuur.

Hoop dat we in onze nieuwe tuin ook lekker veel beesten mogen ontvangen.
Duurt nog even voor we de sleutel krijgen.
Dan moet er flink verbouwt worden.
De tuin is volgend voorjaar aan de beurt...