Aan alles komt een eind...

We zijn weer thuis.

De was ligt alweer gestreken in de kast.

Aan de foto's kunnen we zien dat we bijna vier weken van Nederland hebben genoten.

Zijn slechts een paar kilometer van huis geweest.

Maar wat is de natuur toch mooi!

Hollandser kan het bijna niet.

's Morgens vroeg en 's avonds laat de mist boven het water.

Wilde paarden, die heel erg tam bleken te zijn. 

Leperlaars die met heel veel waren.

Ooievaars, wat ik één van de mooist vliegende vogels blijf vinden.

Mooie wolken.

Dreigende wolken.

Regen en zon.

Veel wind.

Gelukkig zijn deze mannen niet echt.

Een vergeten knuffel ergens op een onbewoond eiland.

Lekker gezeild op het IJsselmeer.

Helaas zwom deze niet rond onze boot.

Maar in het Dolfinarium.

Deze kwam bij ons over vliegen.

Iedere dag hebben we geprobeerd 10.000 stappen te lopen.

Is mij niet altijd gelukt maar de rest van de bemanning wel.

Ik wilde ook gewoon mijn steekjes zetten.

Mooie plekjes gezocht om mijn quilt neer te leggen.

Ook even plat gelegd op het voordek.

Een week later zat de op één na laatste baan eraan.

En vanmorgen kon ik de hele top op de foto zetten.

De boot van de toekomstige eigenaar van de quilt ging te water.

Hij trots op zijn mooie boot en natuurlijk ook op zijn ontwerp van de quilt.

Ik trots op het resultaat tot nu toe.

Er komt nu nog een grijze rand omheen.

En gaan we gauw op zoek naar stof voor de achterkant...

Ze worden groot...

Ben al over de helft .

Vijf van de acht rijen zijn klaar.

Bij twee rijen werd het patroon al goed zichtbaar.

's Avonds laat met de telefoon deze foto gemaakt.

Het is repeteerwerk maar toch moet je het koppie er goed bijhouden.

Even een detail van de Pickle Dish Delight.

Rommel op zolder aan de kant.

Paar uur op de knietjes.

Nu is hij gedubbeld en kan in de ring.

Was lang geleden.

Ook maar weer eens een kaartje gemaakt.

Jammer dat er zoveel leuks is om te maken.

Kom gewoon tijd tekort.

Ons zeilmeisje is in de tussentijd jarig geweest.

Manlief werd zestig.

Vriend van ons zeilmeisje moest natuurlijk ook een eigengemaakte taart.

Met daarop in plaats van zijn boot, zijn auto.

Hij mag er nu in rijden zonder coach naast hem.

Heb in de afgelopen weken ook stofjes gekocht.

Blijft moeilijk om niks mee te nemen als je in een quiltwinkel komt.

Dat ze groot worden laat onze oudste dochter ook heel goed merken.

Ze heeft haar eerste huisje gekocht.

Een snoepje van een huisje uit 1875.

Als ze de financiën rond heeft zal ze over zo'n week of zes de sleutel krijgen.

Er moet flink geklust worden, maar dat mogen wij (papa en mama) doen.

Verwarming, badkamer, wc, vloeren, behangen, schilderen...

Eigenlijk alles maar we gaan er voor.

Het hoeft niet in één keer af...

Baken in Zee...

Voor moederdag kreeg ik van ons zeilmeisje en haar vriend de Quilt & Zo nummer 45.

Moest meteen op pagina 68 en 69 kijken, want als ik ooit een quilt voor hem zou maken moesten het deze kleuren worden.

Zoek maar een mooi patroon uit, wie weet maak ik ooit een quilt voor je, vertelde ik hem.

Het patroon Storm at Sea vond hij erg mooi maar om precies dezelfde quilt te hebben als 'zijn zeilmeisje' dat wilde hij niet.

Samen met manlief is hij achter de computer gaan zitten en met auto-cad aan het ontwerpen geslagen.

Alles werd me daarna digitaal aangeleverd.

Ook de hoeveelheden stof.

Die hebben de heren besteld bij Lohuis-tijhuis.

Zelfs telefonisch overleg gehad met de verkoopster over de stofkeuze.

Ze lieten er geen gras over groeien.

Nu moest ik wel aan de quilt beginnen.

Eigenlijk wil ik eerst mijn Pickle Dish Delight afmaken.

Maar één blokje maken om de kleuren goed te zien dat kon toch wel.

Oeps, het zijn er een paar meer geworden.

Het is ook zo'n leuk patroon.

Kan gewoon niet stoppen.

De eerste baan is af.

Er volgen er nu nog zeven.

Baan twee schiet ook al op.

Ben bang dat het heel snel gaat, het is zo leuk om te maken.

Maar 1 juli, zijn 18de verjaardag, dat lukt me echt niet.

Naam voor de quilt is ook al verzonnen.

"Baken in Zee".

Beide zeilers hopen in de toekomst samen de zee te bevaren.

Moeder merel is ook nog steeds in de tuin.

Drie jongen heeft ze nog.

De kersen in ons kersenboompje vind het hele gezin erg lekker.

Ben bang dat er voor ons niks aan blijft hangen.

Ik zag net dat ze ook al aan onze rode bessen zijn begonnen.

Denk dat de aardbeien ook op zijn voordat wij ze eetbaar vinden.

Maar dat geeft niet laat ze maar lekker eten...

Een kraker in de garage...

Er zit een kraker in onze garage.

Boven op de tl-balk.

Is een heel mooi plekje.

Warm, droog en geen last van katten.

7 mei 2017

Slimme merel ben ik hé!!

27 mei 2017

30 mei 2017

2 juni 2017

4 juni 2017

De route naar het nest.

Nog één klein sprongetje en ze is binnen.

8 juni 2017

Het nest is vandaag leeg.

Nu op zoek naar de kuikens.

Zeer fotogeniek zijn ze.

En gelukkig is er genoeg te eten in de buurt.

De eerste nacht buiten de veiligheid van de garage zit er op.

Een nacht met onweer en heel veel regen.

Gelukkig zijn twee van de jongen nog in de tuin.

Maar waar de overige, twee of drie, zijn hebben we geen idee.

En voor alle nieuwsgierigen naar het cijfer van de tas uit mijn vorige blogje.

Het is een 9,2 geworden.