Vanuit de haven onderweg na huis gaat er altijd van alles door mijn hoofd:
Hoe ziet de tuin eruit?
De pompoenen/kalebassen zijn met weinig, maar wel groot.
De courgettes hebben ook hun best gedaan.
Veel zijn er door de slakken opgegeten.
Deze hebben ze gelukkig overgeslagen.
De grootste woog meer dan 1800 gram en is soep geworden.
Van de kleinere heb ik jam gemaakt.
De eerste appels zijn ook al geplukt.
En hebben we verscheidene keren sperziebonen gegeten.
Wat ligt er voor post?
Niks, wat reclames en huis aan huisbladen.
Sinds de komst van internet valt er heel wat minder op de mat.
Deze keer was ook een vraag.
Hoe ziet ons huis eruit?
Terwijl wij weg waren werd ons huis gevoegd.
Weer als nieuw.
Wij zijn er blij mee.
En dan houden we het vakantiegevoel nog even vast.
Afgelopen woensdag had ik afgesproken met mijn vriendin Hannie.
Op naar de Lemmer.
Alvast voor mijn verjaardag.
Thee met oranjegebak op het terras.
Ohhh, wat hadden we ons vergist in het weer.
Bijna hadden we een nieuwe garderobe voor onszelf aangeschaft.
Wat was het ineens koud.
Ieder jaar maken we voor elkaar een kadootje voor verjaardag en kerst.
Dit jaar heeft ze een ieniemienie schaapje gehaakt.
(Ik krijg al kramp in mijn vingers als ik er aan denk, al ga ik het ooit zelf ook proberen) .
Een heel leuk gehaakt mandje met chocolaatjes.
En lekker ruikende zakjes.
Voor het eerst sinds Corona ook weer eens een winkel in geweest zonder gericht op mijn doel af te gaan.
Wat voelde dat vreemd, zeg!
Niet doelgericht, maar bij "Moai âld" ging ik niet met lege handen naar buiten.
Dit lieve brocante vaasje ging mee.
En nieuw huisnummer voor aan de gevel.
En bij daglicht en onder de schemerlamp heb ik de afgelopen dagen mijn sokken afgebreid.
Wat een super boek is 'Letse sokken breien' van Ieva Ozolina.
Patroon is zo goed beschreven dat ik de hiel, spie en teen kon breien zonder de hulp van de mevrouw op YouTube...
