Ik hou gewoon de kiezen op elkaar. Ga rustig door met het zetten van mijn steekjes.
Hoop dat ik wel gauw iets kan laten zien wat af is. Ga vanmiddag wel een ander werkje erbij zoeken. Alleen steekjes zetten is zo saai.
Maandagavond mocht jongste dochter met de zeillessen het grote water op.
Geniet nu nog van het ruime uitzicht. Dat door het rijk in de toekomst gaat veranderen. Dit moet een giga groot windmolenpark worden met giga hoge windmolens vinden de Hoge Heren.
Ik draai mijn rug naar het water en geniet nu van de mooie natuur.
Rust, rust, rust...
Woensdagochtend verliep iets minder rustig. Jongste dochter vertrok met haar klas voor drie dagen op kamp. Bagage kon maar net in de auto.
Hier fietst jongste met achter haar haar vriendin. Klaar voor de tocht van 40 km. Het was gelukkig droog. Om zes uur viel de regen nog met bakken uit de hemel.
Met een gerust hart konden we de kinderen de weg op sturen. Dinsdagochtend hadden ze al een fietstocht van 10 km naar Bolsward achter de rug om daar hun verkeersexamen te gaan halen. En weer 10 km terug natuurlijk. Zelf had ik het mooiste plekje als controleouder langs de route. Zat op een terrasje bij de bakker in het zonnetje.
Alle kinderen hebben bewezen het verkeer aan te kunnen en zijn geslaagd.
Morgen rond een uur of drie komt jongste dochter weer thuis.
Ben benieuwd naar de verhalen...