Twee schoonzussen en ikzelf zijn vorig jaar zestig jaar geworden.
Om dat te vieren zijn we afgelopen weekend naar Schin op Geul gereisd.
In een huisje van Topparken hebben we ons ingegraven.
Hier hielden we het wel een paar dagen vol.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik in Limburg ben geweest, volgens mij toen ik een jaar of vier was.
Ik kijk mijn ogen uit en mijn kuiten moeten zich ook aanpassen aan heuvels en dalen.
Wat is het mooi hier!
Zelfs de huisjesslakken zijn groter en anders dan bij ons in Friesland.
We hebben de trein genomen naar Maastricht.
Sint Servaasbrug.
Midden in de stad staat de Bisschopsmolen.
Aangedreven door het water van de Jeker, wat een mooi geluid geeft dat, maalt de molen het graan.
Verschillende kerken van binnen en van buiten bekeken.
Alles ziet er zo verzorgd uit.
Eèn dag Maastricht is veel tekort.
Op het station van Schin op Geul waren we getuige van aankomt en vertrek van de stoomtrein op het Miljoenenlijntje.
Deze spoorlijn heet zo, omdat in de jaren dertig iedere kilometer bij de aanleg een miljoen gulden kostte.
We waren naar Limburg om te wandelen, veel te wandelen.
En om te genieten.
Dit verveeld nooit.
Zo bijzonder al die bomen vol met Maretakken.
Onze schoenen na een wandeling, waarbij ik tijdens het lopen geen foto's heb gemaakt, je zou maar voorover vallen met je neus/camera in de blubber.
Op weg naar huis gestopt in Vijlen, het hoogst gelegen kerkdorp van Nederland.
Ook hier gewandeld.
Bij Boscafé 't Hijgend Hert nog wat gegeten voordat we in de auto stappen en echt naar huis gaan
