Gisteren samen met mijn moeder en oudste dochter een dagje met de trein naar Utrecht geweest.
De stad waar ik tot mijn negenentwintigste heb gewoond.
Wel vreemd om er nu als toerist rond te lopen.
Terwijl het vroeger bijna iedere zaterdag de normaalste zaak van de wereld was om even langs de grachten te lopen en naar de lapjesmarkt of plantjesmarkt te gaan.
(Heb ook twee jaar op de Oude Gracht gewerkt).
Langs de mooie details te lopen zonder er eigenlijk op te letten.
Laat staan dat ik door de kloostergang een wandelingetje maakte.
Nog even een blik op de Domtoren.
Ware kunstenaars waren het vroeger.
Ook even bij het huis/winkel op de Oude Gracht nummer 22 en 24 wezen kijken.
In de jaren voor en vlak na de oorlog was dit het pand waar de ouders van mijn moeder hun zadel- en koffermakerij hadden.
Het lijkt in niets meer op het mooie pand van vroeger.
Nog een blik op het pand van de andere kant van het water.
Er wordt flink gebouwd in Utrecht.
Kan niet alles even mooi vinden.
Dit is de Catharijnesingel.
Hier reden we vroeger met de auto doorheen.
In de jaren zeventig hebben ze de singel dichtgegooid.
En nu wordt het weer water.
Terug toch maar de trein genomen al hadden we natuurlijk ook met de Flying Ford Anglia van Harry Potter kunnen gaan.
Afgelopen zondag waren we ook al in de Provincie Utrecht.
Ondanks storm en heel slecht weer.
De pyramide van Austerlitz.
De oudste dochter van mijn broer werd achttien.
En wilde dolgraag met de hele familie in het bos en over de heide wandelen.
Gelukkig tijdens de wandeling ook nog paddenstoelen gezien.
Nog een laatste blik op de Domtoren.
De volgende keer willen we de toren op en alle 465 treden betreden...
