woensdag 8 mei 2019

Een hele uitdaging...

De laatste weken vliegen voorbij.
Ik ben ook erg druk met van alles en nog wat.
De top van 'De Witte Swaen' is af.


Stof voor de achterkant en de vulling liggen klaar.
Er kan gedubbeld worden.


Had laatst het SoxxBook gekocht.
Heerlijk zachte wol en zonnige kleuren uitgekozen.
Nu ben ik zover dat ik aan de hiel moet beginnen.
'Boemeranghiel', nog nooit van gehoord.
Denk dat ik de hulp van een mevrouw op YouTube kan gebruiken.


Ben met de buitenste rand van 't Boerenvrouwtje bezig.
Nog twee lange zijden die gedaan moeten worden.


Als het weer zo blijft kunnen we er nog onder voordat de echte zomer begint.

De zon bestaat nog wel dat hebben we met Pasen gemerkt.


Een paar dagen achter elkaar de fiets gepakt en naar de vogelhut in Piaam gefietst.


Geregeld zien we boven Makkum twee visarenden zweven.
Ze zijn vaak  te zien vlakbij de vogelhut.
Wij hebben ze daar helaas niet gezien.


Toen wij ze zagen vliegen waren ze samen met drie lepelaars.


Het is zo mooi en rustig bij de vogelhut.
Tientallen foto's gemaakt, zal er een paar laten zien.





Als je goed kijkt zie je een ree staan voor het bosje.


Het was Pasen en de Paashaas zat onderweg in het weiland uit te rusten.

En nu is het weer koud en nat.


Tientallen spreeuwen hebben de pindakaaspotten in onze tuin ontdekt.


Het is bijna niet aan te slepen.


Maar wat zijn het fotogenieke vogels.


En zo mooi getekend.


De musjes wachten op hun beurt.


Of eten hun buikjes vol met vogelzaad.


Een nieuwe uitdaging ligt al naast me op tafel.
Heb het pakket al heel lang in huis en moet nu toch echt eens gemaakt gaan worden.


En dan de kou en regen.
Zo zielig voor moeder eend met haar kindjes.
Hoop dat het gauw warmer wordt.
Ook voor manlief en ons zeilmeisje, vanavond beginnen de zeillessen.

Maar nu nog even over de uitdaging.
Ben na 23 jaar 'huisvrouw' te zijn geweest weer aan het werk.
Niet in het beroep waar ik voordat ik stopte werkzaam was en waar ik voor geleerd heb.
Maar ben hulp-verkoopster en wel in een winkel die iedereen kent.
Ik sta namelijk tussen de tompoucen en de rookworsten.
Moet eerlijk bekennen dat ik het weer aan het werk zijn zwaar vind.
Kan merken dat ik ouder ben en dat het opslaan van al het nieuwe toch echt langer duurt dan dat ik zou willen.
Maar ik doe mijn best en hoor vanzelf of ik mag blijven...