Gisteravond een workshop 'Broodbakken' gedaan bij Mevrouw de Molenaar in Witmarsum.
Les gekregen van een dolenthousiaste jonge dame.
Ze is molenaar en bakker.
De workshop vond plaats naast de molen.
Koffie en thee in de molen.
Wat een unieke locatie.
We leerden van alles over granen, meelsoorten en kneden.
Vooral kneden, kneden, kneden...
Dat kneden is nog wel een dingetje.
In het begin plakt het aan je handen en aan de kom.
Je ziet het deeg tijdens het kneden gewoon veranderen.
En ineens plakt het niet meer en kan met schone handen verder op de tafel gekneed worden.
Kneden, rijsen, kneden, rijsen daarna de oven in.
Spannend alle broden van de cursisten zijn hetzelfde en toch allemaal anders.
Twee verschillende broden hebben we gebakken.
1. Molenbrood.
(Dit is een desembrood).
Heel veel geleerd.
Vooral, heel belangrijk, om niet teveel bloem op de tafel te strooien tijdens het kneden.
Je veranderd ongewild het deeg.
Nu afwachten hoe mijn broden die ik thuis ga bakken er uit komen te zien.
Maar eerst gaan we van deze smullen.
Van de week op een avond bij het dorpje Zurich wezen wandelen.
Natuurlijk op de dijk langs de Waddenzee.
Langs de weg stond een bordje: "kerk is open".
Dat trok ons naar binnen.
Het blijkt een vrij zeldzame kerk te zijn.
Is in neorenaissance stijl gebouwd, wat maar weinig voorkomt in Friesland.
Gebouwd in 1864.
Van binnen klein en prachtig in de verf.
Er was een trap naar boven, waar wij niet op durfde te gaan.
Het bordje met REFUGIO maakte ons wel nieuwsgierig.
Thuis de betekenis opgezocht.
Zurich ligt aan een pelgrimsroute.
Er zijn 19 kerken in Friesland die langs deze routes tegen een bescheiden vergoeding, van €15, een slaapplek, aanbieden.
Tsjemping genaamd.
De kerk van Zurich is er èèn van.
Nooit geweten, weer wat geleerd.
Vanavond wordt er niet veel geleerd.
Ga de vloer leegmaken en de pyramides rijgen...
