't Boerenvrouwtje op het platteland...

Vijftien maart 2018 schreef ik mijn eerste blogje over 't Boerenvrouwtje.

Het is nu iets meer dan een jaar later en dan kan ik haar helemaal af laten zien.

Nog niet helemaal af, want het label moet er nog op.

Het ontwerp van het label is klaar nu alleen nog maken.

Gisteravond was een prachtige avond om met camera en quilt onder de arm op zoek te gaan naar een mooie locatie in de buurt.

Wat nog niet zo makkelijk was.

Ik wilde er koeien op en een mooi hek.

En dan moet het licht ook nog goed zijn.

Tijdens het fotograferen werden we van een afstandje in de gaten gehouden door de boer op deze oude trekker.

Hij had flink de vaart er in dus zo makkelijk was het niet om hem erbij op de foto te krijgen.

Niet alleen de boer hield ons in de gaten ook deze twee reeën.

Heerlijk genieten dus.

Hopelijk komen er deze zomer nog veel meer van dit soort momenten...

Je moet je koppie er wel bijhouden...

Het eerste kwart van de Optische illusie is af.

Een heel leuk patroon.

Je moet wel je koppie erbij houden.

Voor je er erg in hebt ziet het er zomaar heel anders uit.

Ben benieuwd hoe het er uit komt te zien als er weer een kwart aan zit?

De spreeuw wist ook niet wat er in zijn koppie omging.

De pindakaaspot hing ineens niet meer op de vaste plek.

De kraaien hadden de pot op de grond gegooid.

Ach, zo kan je er ook uit eten natuurlijk.

Pa en ma mus kunnen hun ogen ook niet meer in hun zak houden.

Er zijn heel veel monden te voeden.

Deze kleine ukkepuk is ook al gek op pindakaas.

De zeillessen voor de jeugd zijn ook weer begonnen.

Zowel de instructeurs, de kinderen als de schipper van de charter moeten de ogen wijd openhouden.

Fiets altijd naar de haven om naar het zeilen te kijken.

Onderweg kwam ik deze mooie lijster tegen.

En afgelopen zaterdag naar Joure geweest.

'Joure onder de wol'.

Allemaal kraampjes met de mooiste wolletjes.

Deze alpaca's stalen de show.

Net kaal geschoren.

Ohhh, als ik de ruimte had zou ik zulke koppies wel heel graag in mijn tuin willen hebben...

Een avondwandelingetje...

Na een dag werken, wat betekent binnen zitten, is het heerlijk om 's avonds een wandeling te maken.

Vanuit huis richting de manege.

Een afstand van zo'n vijf kilometer.

Ons zeilmeisje heeft paardrijles, ik kan dus met auto terug.

Een heerlijke wandeling over de dijk.

Gezellige tussen de schapen.

Het is lente.

Moeder met lam.

Meerkoet jonkies.

Vader fuut plaagt zijn kindjes met een veertje.

Ze weten heel goed hoe een visje eruit ziet en lieten het veertje waaien.

Diverse ganzenfamilies met jongen.

Verderop nog een familie met heel veel kinderen.

Ik kwam te laat op de manege om het rijden te zien.

Was nog wel getuige van het paardjes knuffelen.

In de manege wonen niet alleen paarden maar ook heel veel zwaluwen.

Lekker binnen in de stallen.

Maandag werd ons zeilmeisje alweer achttien jaar.

Er moest dus weer een taart gemaakt worden...

In een volgend blogje laat ik 't Boerenvrouwtje zien.

Ben de bies er omheen aan het zetten...

Een hele uitdaging...

De laatste weken vliegen voorbij.

Ik ben ook erg druk met van alles en nog wat.

De top van 'De Witte Swaen' is af.

Stof voor de achterkant en de vulling liggen klaar.

Er kan gedubbeld worden.

Had laatst het SoxxBook gekocht.

Heerlijk zachte wol en zonnige kleuren uitgekozen.

Nu ben ik zover dat ik aan de hiel moet beginnen.

'Boemeranghiel', nog nooit van gehoord.

Denk dat ik de hulp van een mevrouw op YouTube kan gebruiken.

Ben met de buitenste rand van 't Boerenvrouwtje bezig.

Nog twee lange zijden die gedaan moeten worden.

Als het weer zo blijft kunnen we er nog onder voordat de echte zomer begint.

De zon bestaat nog wel dat hebben we met Pasen gemerkt.

Een paar dagen achter elkaar de fiets gepakt en naar de vogelhut in Piaam gefietst.

Geregeld zien we boven Makkum twee visarenden zweven.

Ze zijn vaak  te zien vlakbij de vogelhut.

Wij hebben ze daar helaas niet gezien.

Toen wij ze zagen vliegen waren ze samen met drie lepelaars.

Het is zo mooi en rustig bij de vogelhut.

Tientallen foto's gemaakt, zal er een paar laten zien.

Als je goed kijkt zie je een ree staan voor het bosje.

Het was Pasen en de Paashaas zat onderweg in het weiland uit te rusten.

En nu is het weer koud en nat.

Tientallen spreeuwen hebben de pindakaaspotten in onze tuin ontdekt.

Het is bijna niet aan te slepen.

Maar wat zijn het fotogenieke vogels.

En zo mooi getekend.

De musjes wachten op hun beurt.

Of eten hun buikjes vol met vogelzaad.

Een nieuwe uitdaging ligt al naast me op tafel.

Heb het pakket al heel lang in huis en moet nu toch echt eens gemaakt gaan worden.

En dan de kou en regen.

Zo zielig voor moeder eend met haar kindjes.

Hoop dat het gauw warmer wordt.

Ook voor manlief en ons zeilmeisje, vanavond beginnen de zeillessen.

Maar nu nog even over de uitdaging.

Ben na 23 jaar 'huisvrouw' te zijn geweest weer aan het werk.

Niet in het beroep waar ik voordat ik stopte werkzaam was en waar ik voor geleerd heb.

Maar ben hulp-verkoopster en wel in een winkel die iedereen kent.

Ik sta namelijk tussen de tompoucen en de rookworsten.

Moet eerlijk bekennen dat ik het weer aan het werk zijn zwaar vind.

Kan merken dat ik ouder ben en dat het opslaan van al het nieuwe toch echt langer duurt dan dat ik zou willen.

Maar ik doe mijn best en hoor vanzelf of ik mag blijven...