Als een vis aan een haakje...

Op 1 oktober wordt mijn tante Dittie alweer 77 jaar.
Haar man ome Co was vroeger, toen ze nog een boot hadden, een fanatieke visser.

Wat doe je met je hengel als je even een bakje koffie gaat drinken.
Die leg je in het gras. Het tuigje met gevaarlijke haak leg je er strak naast.
Niet iedereen die ook naar de koffie toe rent let natuurlijk goed op waar dat haakje is gebleven.
Oeps, daar staat ineens iemand met zijn grote teen in het haakje.
In mijn herinneringen mijn tante Dittie, maar volgens mijn moeder de zus van ome Co.
Maar dat is natuurlijk voor nu niet zo belangrijk. Het is pijnlijk en dat haakje moet er uit. En ja, het haakje heeft een weerhaak dus dat lukt niet zomaar. Volgens mijn herinneringen dus mijn tante, met hengel en al de auto in gegooid door de familie. Op naar het ziekenhuis. Daar aangekomen in een rolstoel gezet, tante met hengel in de hand. Ome Co duwend erachter. Zien jullie het al voor je. En wat deed de dienstdoende dokter daar? Hij knipte als eerste het snoertje door. Horen jullie ons al gieren.
Dit is echt zo'n verhaal dat jarenlang op verjaardagen is verteld en ik moet bekennen dat het tegenwoordig nog regelmatig langs komt.
Nou tante Dittie gefeliciteerd met uw verjaardag.
En deze hengel is veilig hoor...