Einde van een tijdperk...

Bijna 19 jaar geleden, na de geboorte van oudste dochter, heb ik mijn baan als auto-cad tekenaar opgezegd om fulltime moeder te zijn. Fulltime moeder houd in dat je totaal andere dingen gaat doen dan waar je voor opgeleid bent. Zo werd ik hulpouder bij de Polderpukkies. Een groepje moeders die met hun kinderen in de leeftijd van 0 tot twee en een half jaar één keer in de week bij elkaar kwamen om met de kinderen te zingen, dansen en te spelen. Daarna werd ik hulp juf op de peuterspeelzaal. Eén ochtend en middag hielp ik de peuter juf. Daarna hulp juf bij de gymnastiek, want je groeit natuurlijk met je kind mee.
En toen er in het schooljaar 2002/2003 een oproep in de nieuwsbrief van de basisschool stond met een noodkreet 'overblijfmoeders gezocht' heb ik me daarvoor aangemeld. En werd aangenomen.
En nu jaren later. Overblijf heet inmiddels tussen schoolse opvang. Valt ook het doek op mijn basisschool. Het continue rooster wordt komend schooljaar ingevoerd. En zijn wij als overblijf krachten niet meer nodig.

Met een tas vol lekkers, kaartjes en een  prachtige zonnebloem fietste ik met een dubbel gevoel naar huis. Aan de ene kant fijn dat ik, twee jaar later dan ons zeilmeisje, ook de basisschool mag verlaten. Maar aan de andere kant een raar gevoel dat het vaste patroon van eten met andermans kinderen nu voorbij is.

M-3 Fireweed Hower.

Wat vind ik dit een rot blokje zeg!

Als ik dit blokje aan de start van mijn dear Jane had gemaakt had dit blokje waarschijnlijk alleen in de wilg gehangen. En niet zoals nu, bijna klaar. Nog maar 10 blokjes te maken.

Ga deze vakantie maar eens goed na denken wat ik, nu ik niet meer naar school hoef, in de toekomst wil gaan doen. Zal niet eenvoudig zijn om een leuke baan te vinden, want 19 jaar uit je vak is niet niks. We zullen wel zien. Ik heb geen haast...

Staat er gekleurd op...

Mijn dear Jane zie je langzaam groeien. Nou langzaam??
Nog een paar blokjes en het middenstuk is af.
Ben heel blij met de keuze van de diverse stofjes die ik heb gebruikt.

Nog 11 blokjes te gaan...

K-13 Brandon's Star.

L-2 Stephanie's Snowflake.

In Bolsward hebben ze van 24 tot en met 27 juni Heamiel, de kroon op juni. 

Donderdagavond was er de poedercoating Bolsward Paint Run.

Ons zeilmeisje en haar vrienden en vriendinnen deden ook mee. Ze waren niet de enige dat zie je op de bovenstaande foto.

Vijf kilometer rennen en onderweg bespoten en besmeurd worden met verf. En als je over de finish komt zie je er ongeveer zo uit!

Ja, ik ben het echt hoor!!

Het was de eerste keer dat ons zeilmeisje (en groepje) meededen. En jullie raden het vast wel. Ze willen volgend jaar weer! Ondanks dat ze dit jaar verkeerde verf gebruikt hebben. Normaal kan het uit de kleren, haar en gezicht gewassen worden. Helaas, dit jaar lukt het bijna niet.

Ben benieuwd hoelang ze rood haar heeft en een paars en een rood oor. Hihi...

In ieder geval ziet ze dit weekend genoeg water om te proberen de verf uit haar haar te krijgen. Een heel weekend zeilen. Dus vroeg op pad en morgen als een vaatdoek weer thuis te komen.
Moet dan snel weer bijtanken, want er is strandweer voorspeld volgende week. En ze hoeven alleen nog naar school om hun boeken in te leveren en rapport op te halen. Omslag van het weer is precies op tijd.
En samen met haar vriendin en vrienden is de boot ook alweer gereserveerd.
Het weekendje op de boot is hen (en ons ook) goed bevallen...

Een nat weekendje...

Vrijdagochtend kwamen mijn quiltvriendinnen bij mij quilten. In een gigantische bui kwamen ze aan. Bijna vijf minuten moesten ze wachten tot ze uit de auto konden stappen zonder tot het hemd aan toe nat te worden. En ik altijd maar zeggen dat het 'altijd mooi weer' is in Makkum.
Hun armen vol met de mooiste presentjes. Voelde me gewoon jarig. Dames bedankt. Maar dit had niet gehoeven hoor! Vond het al leuk dat jullie bij mij langs kwamen.

Hier een foto van de tafel vlak voordat de dames er waren. Eenmaal binnen werden de bloemen aan de kant gezet. En stond de tafel vol met blikjes, mandjes, stofjes... Jullie allemaal wel bekend.

Op 21 juni 1996 zijn mijn broer en schoonzus op de Stedemaeght getrouwd.

En laat deze mooie zeilboot nou op zaterdagavond 20 juni de haven van Makkum verlaten. Het weer was negentien jaar geleden net zo slecht als nu. Ik liep toen zwanger, van oudste dochter, aan dek met mijn winterjas aan.

Maar wat doet die tent nou op mijn blog.

Ons zeilmeisje wilde dolgraag met haar vriendin en twee vrienden kamperen. Nu zijn twee van hen echte landrotten. Dus ik stelde voor dat ze met hun viertjes wel in onze boot mochten slapen en dat manlief en ik dan in de tent zouden gaan slapen. Niet wetende dat dit jaar de zomer wel erg lang op zich zou laten wachten. En helemaal dat het koud en nat zou zijn.

Zaterdagmiddag hebben we met de pubers een paar uur op het IJsselmeer gezeild. Het weer was toen perfect. 's Nachts begon het met regenen. Gelukkig werd het in de loop van de ochtend toch even droog.
Hier ligt de boot, acht uur 's ochtends, met de vier pubers er in nog in diepe rust.

Zondagochtend had ons zeilmeisje natuurlijk gewoon zeilles. Deze keer pakte ze een tweemans-boot en kon ze samen met haar vriend, ook een zeiler, de les volgen.

Hier een foto van de waterratten en landrotten saampjes op de foto. Aan het stuur van de rubberboot zit mijn man.
Het was een heerlijk weekend en met de pubers heb ik al afgesproken dat we het nog een keertje overdoen maar dan met mooi weer.

L-3 Reflextions Abound.

Heb de afgelopen dagen bijna geen naald en draad aangeraakt. Dit is het resultaat, slechts één blokje.

Maar zit nu nog steeds na te genieten van de afgelopen dagen. Van de gezelligheid met de quiltdames.
En de gezelligheid met de vier pubers.
Hoop nu dat het gauw mooi weer wordt...

Een blauwe maandag, ehhhh woensdag...

Ben weer helemaal bij gekomen na afgelopen weekend. Het waren heerlijke dagen, maar ik was zondag avond helemaal op. Ja, ik word ook een jaartje ouder. Wil het wel niet toegeven, maar ja...
Maandag hadden ze studiedag op de basisschool en hoefde ik niet over te blijven. Heb er een blauwe maandag van gemaakt. Allemaal blokjes met blauwe stofjes. In het onderste blokje/stofje zit ook blauw al lijkt het heel anders op de foto.

B-1 Batchelor Buttons.

L-1 Widow's Pane.

M-2 Duff's Bluff.

Hoef nog maar vijftien blokjes en dan is het midden stuk van de dear Jane af.

Het komende weekend zit ook weer vol.  Deze keer blijven er drie pubers slapen/zeilen/eten/paardrijden/fietsen... Zal er maandag wel een stukje over schrijven. Als ik toestemming krijg natuurlijk van alle vier pubers. Hihihi... 

Maar eerst komt vrijdag nog. Vrijdag komen mijn quiltvriendinnen langs. En al verwacht ik niet dat ze hun vingers langs de randjes van de kast zullen halen en met een speurend oog rond zullen kijken of er misschien ergens een spinrag hangt. Het het huis moet toch wel netjes zijn natuurlijk. Met wat lekkers zelf gebakken voor bij de koffie/thee...

Alle dagen gevuld...

Hoewel de dagen de laatste tijd erg gevuld zijn, heb ik deze week toch nog drie blokjes van de dear Jane kunnen maken.

K-12 Doris's Dilemma.

K-1 Crooked Creek.

L-11 Caitlin's Rose.

Het afgelopen weekend waren er zeilwedstrijden bij ons in de haven. En aangezien ik in de clubhuis commissie zit ben je daar dan ook het hele weekend aanwezig en lekker druk aan het helpen. Het weer werkte helaas niet mee. Zaterdag waaide het zo vreselijk hard dat er verschillende boten met schade van het water kwamen. 's Avonds was er een bbq voor honderd mensen. Reuze gezellig, maar ook erg koud. Gelukkig ging ik na afloop naar huis om te slapen. Heb nog steeds medelijden met de zeilers die in een tentje moesten gaan slapen. Brrrr... Zondag was er totaal ander weer. Van veel te veel wind hadden we ineens geen wind. Van de in totaal zes wedstrijden hebben ze er maar twee gevaren. Ondanks het weer hebben de deelnemers allemaal genoten en komen ze heel graag volgend jaar terug.

De laatste tijd ben ik wel erg veel in de haven en op de boot aanwezig, dat ik vond dat het tijd werd dat ook 'IK' een modern zwemvest kreeg. Donderdagmiddag maar eens op zoek gegaan. Het is deze van het merk Gill geworden. Hetzelfde model heeft Marit Bouwmeester (wereldbekerwinnares in de Laser Radial-klasse) ook vertelde de verkoper. Hij vertelde er ook meteen bij dat als ik dit vest aan heb het niet automatisch inhoud dat ik net zo goed kan zeilen als zij doet, helaas!!

En als op zondagavond ons zeilmeisje bij haar vriend, vandaan komt met al dit lekkers, zelf gemaakt, dan zie ik het volgende drukke weekend heel positief tegemoet...

Geslaagd...

Eindelijk heb ik tijd om weer een blogje te schrijven.
Heb een paar lekker drukke dagen achter de rug.
Het is daarom ook wel een erg lang blogje geworden.

Jullie zijn natuurlijk reuze benieuwd hoe het feestje van ons zeilmeisje zaterdag afgelopen is.
De kinderen kwamen allemaal om half één bij ons aan. Niemand wist wat we gingen doen. Ze hadden wel hun lengte en broekmaat op moeten geven en zwemkleding mee moeten nemen. Maar waar dat voor nodig was dat kon natuurlijk voor van alles zijn.

Na het eten van de cupcakes stapten we in de auto's en reden we naar het Kornwerderzand.

Waar de jeugd in de juiste kleding werd gestoken. Wat heel gemakkelijk ging, want zowel de meisjes als de jongens hadden allemaal hetzelfde postuur.

Hier gaat het hele stel. Gewapend met kite en instructeur.

Best een eind lopen om de geschikte plek te bereiken.

Helaas voor ons te ver om precies te kunnen zien wat er allemaal gedaan/geleerd werd.

Op deze foto lijkt het net of de eend aan het kiten is. Hihi...

Om het echte kitesurfen te leren was dit feestje te kort. Ze hebben geleerd hoe je kite moet besturen. En konden aan het eind van de les zichzelf door de kite door het water laten slepen.

En gedurende deze twee uren genoten wij van het mooie weer en de natuur op de dijk.

Na afloop iedereen in zwemkleding en met een grote handdoek om zich heen in de auto gezet en thuis konden ze zich weer aankleden. Waar de jeugd met rode wangen en mooie verhalen zich tegoed deed aan de taart, chips, limonade en bbq. En om twaalf uur hadden we iedereen weer veilig en met een ervaring rijker thuis gebracht.
Het was een dag waar niet alleen ons zeilmeisje met plezier op terug kijkt maar ook ik blijf glimlachen als ik er aan terug denk. Echt een dag met een gouden randje.

De volgende dag moest ons zeilmeisje weer vroeg op. De zeillessen gingen natuurlijk ook gewoon door.
En na al dit leuks moest ze de rest van de zondag hard aan het werk. De komende tijd zijn er heel veel toetsen op school.

Maandag was ook weer zo'n heel geslaagde dag.
Na de overblijf op de basisschool en mijn laatste crea-les in groep drie stapte ik in de auto om naar de school van ons zeilmeisje te gaan. Daar hadden alle leerlingen van 2-VWO en 2-TTO een hele dag aan het thema 'geluk' gewerkt. Er was geschilderd, geknutseld, gedicht, muziek gemaakt en toneel gespeeld. Alles was op deze maandag verzonnen en ingestudeerd. Ons zeilmeisje en haar vriendin hebben dit schilderij gemaakt. Tussen vier en vijf uur lieten de kinderen aan elkaar en de ouders zien wat ze van dit thema gemaakt hadden. Wat heb ik genoten en gelachen. Alleen jammer dat er altijd maar een handje vol ouders tijd hebben om ook te komen kijken.

En dan dinsdag! Weer zo'n geslaagde dag. Vooral voor onze oudste dochter. Ze is geslaagd voor haar rijbewijs. Morgenmiddag kan ze het papiertje ophalen en kan ze kilometers gaan maken.
Ben bang dat ik de komende tijd heel vaak mis grijp als ik mijn auto nodig heb.
Maar meid 'Super gedaan' en gefeliciteerd. (foto geleend van facebook van Monique).

K-2 Grandpa's Chickens.

Door al deze heerlijke dagen heb ik heel weinig steekjes gezet.
Maar dat is helemaal niet erg. Het zijn dagen waar ik heel veel energie van heb gekregen en een blijvende glimlach op mijn gezicht staat...

Wie zaait zal oogsten...

Ook wij hebben trouw mee gedaan toen er bij Albert Hein zaadjes voor je eigen moestuintje gespaard konden worden. Op 21 februari stopten wij de wortelzaadjes in een pot. Na een poosje hebben we ze overgezet in een grotere bloempot. Van het weekend vonden we dat het hoog tijd werd om te gaan oogsten. Er was zomaar 'één echte wortel' ontstaan. De cavia maar opgeofferd als proefkonijn.

Het wortelloof was prima te eten.

En ook de wortel werd met smaak naar binnen gewerkt.

Bij atelier Bep had ik vorige week lapjes besteld. Hoop dat ik nu genoeg stof heb om de overige vierkante blokken van mijn dear Jane te kunnen maken.

A-13 Starlight-Starbright.

A-11 Pebble's Protest.

B-13 Four Corner Press.

C-13 Lakota Sioux.

Wie wind zaait zal stormen oogsten. 

Weet niet wie de laatste tijd wind aan het zaaien is, maar het blijft maar waaien. Ook gisteren tijdens de zeilles van ons zeilmeisje. Op het IJsselmeer stonden golven tot wel anderhalve meter. 

Hier komt ons zeilmeisje net van het 'grote water' af.

Soms zitten de zeilers elkaar vreselijk in de weg bij het ronden van de boei. Op de foto lijkt het net of het hier bijna niet waait. In het echt was het totaal anders. Bij één van de zeilers brak later op het IJsselmeer de mast.

De komende week heb ik weinig tijd om steekjes te zetten ben ik bang.
Zaterdag vieren we het verjaardagsfeestje van ons zeilmeisje.
De tijd van koekhappen en zaklopen is voorbij.
Deze dame houd van actie, spanning en avontuur.
Met 8 pubers gaan we iets heel bijzonders doen.
De slinger geeft al een beetje bloot van wat het gaat worden.
Er komt vast wel een foto van het feest op mijn blog...