Het is een slag...

Het is herfst.
Voor mijn gevoel is het meestal nat, koud en winderig deze tijd van het jaar.

Maar de afgelopen dagen begon de dag heel rustig en kwam de zon mooi op. En bleef verder de hele dag heerlijk schijnen.

De buurvrouwen aan de overkant van het water zijn een geliefd object om op de foto te zetten.
En de dames vinden de mist en de frisse ochtend niet erg. Ze eten rustig verder.

Ons heggetje is verandert in een waar kunstwerk.

Met hoeveel zullen ze dit gebouwd hebben?

Zelf ben ik met iets nieuws begonnen.
Het fair Isle sampler breien, iedere week krijgen we een nieuw patroon van Wieke.
Al jaren ben ik verliefd op Noorse truien. Heb er wel eens eentje gebreid maar dan op mijn eigen manier.
Nu brei ik zoals het hoort. Het met zowel je rechter als linker hand breien viel me reuze mee.
Had de slag snel te pakken.

En, ongewild, nog een andere slag.
Na acht pennen kwam ik er achter dat mijn breiwerk ook een slag had.
Dom dat ik het niet eerder ontdekt had.
Na het opzetten van de steken en het breien van de eerste steek niet goed opgelet of de steken netjes op de pen stonden. (Je breit in het rond). Zat niet anders op. Uithalen en opnieuw beginnen.
Ben gelukkig al weer net zo ver als op de foto...

Een heerlijk weekend...

Heb een heerlijk weekend achter de rug.
Zelfs tijd gehad om één blokje te maken.

Zwerfkei.

Er moest weer gebakken worden. Deze keer appeltaart.
Dit kleine meisje werd zaterdag alweer 19 jaar.
In dit autostoeltje zat ze toen en nu rijd ze zelf in die zelfde auto.
Bij de proefrit van 'mijn autootje' zat ze ook in dit stoeltje. Papa deze kopen; riep ze de hele tijd.
Maar goed dat de autoverkoper niet in de auto zat zeiden we tegen elkaar onderweg.

Van mijn moeder kreeg ik een hele mooie dadeltak.
Dit is slechts een stukje er van. Voor de rest moet ik nog een mooi plekje zoeken.

Ons zeilmeisje had een druk weekend.
Zaterdag zwemwedstrijden. Ze moest drie afstanden zwemmen. Op twee had ze een pr (persoonlijk record) en op één precies dezelfde tijd als haar vorige pr.
Zondag had ze zeilwedstrijden. Nu op vertrouwd terrein.

Hier vaart ze naast nummer één. Zelf is ze tweede geworden.
Een topprestatie als enig meisje tussen de jongens.

Haar vader vaart als begeleider rond op een snelle rubberboot en ik vermaak me met het mooie uitzicht.

En ja, vannacht had ik de wekker op vier uur gezet.
Als iets zo weinig voorkomt en ik heb de kans om het te kunnen zien dan moet de slaap wijken.

Of de rest van de familie blij met me was weet ik niet.
Maar ze hebben allemaal meegekeken...

Gaat de tijd nou zo snel...

of ben ik nou zo traag.
Ineens is het alweer donderdag.

Spiraal.

Vanaf het vorige blogje heb ik de afgelopen dagen slechts één blokje gemaakt.
Wel een heel bewerkelijk blokje.

De dagen vliegen gewoon om maar dan met andere werkzaamheden.
De tuin vraagt veel aandacht, want als het even mooi weer is moet de boel winter klaar gemaakt worden.
Ook zet ik veel steekjes aan mijn Storm at Sea.

En zondag zat ik de hele dag aan het water, de Fluessen in Heeg.
Ons zeilmeisje had haar eerste echte zeilwedstrijd.

Dit is het hele veld.

Net gestart.

Volgens de weervoorspellingen zou er windkracht 2 staan maar het bleek 4-5 te zijn.

Helaas moest ons zeilmeisje opgeven door materiaalpech.
Van de vier wedstrijden heeft ze er eentje uitgevaren en is ze laatste geworden.
De boel is inmiddels gerepareerd en mag ze zondag haar volgende wedstrijd varen...

Een kwart...

Mijn klassieke sampler quilt schiet al lekker op.
Niet zo moeilijk natuurlijk als hij uit maar twaalf blokken bestaat.

Kaartentruc.

Tuinpad.

De pot met vogelpindakaas is ook al voor een kwart leeg.

Dit koolmeesje eet de pot niet in zijn eentje leeg hoor!
Hij heeft hulp van wel tien musjes.
Na een zomer geen vogeltje in de tuin te hebben gezien ben ik blij dat deze gezellige kwetteraars onze tuin weer hebben gevonden...

Laat maar waaien...

Terwijl het buiten echt herfst is heb ik binnen de eerste quiltsteekjes aan mijn storm gezet.

Zijn nog niet mijn mooiste steekjes.

Om alleen onder mijn storm te kruipen lijkt me zo nu en dan een beetje te warm.
Had nog een jelly roll van Petite Prints liggen, die nodig uit de kast moest.
Patroon uitgezocht en ik ga deze klasieke sampler er mee maken.

Tulp.

Eerste blokje is af. De blokken zijn heel wat groter dan van de dear Jane. Ook weleens fijn.

Terwijl de rest van het gezin aan het werk, naar stage of school was en de zon nog lekker scheen zat ik graag in de tuin. Niet alleen kunnen jullie hier zien. Weet niet waar ze allemaal vandaan kwamen...

Maar ze houden in ieder geval van gezelligheid.

Gezellig was het ook bij Stitchers Inn in Nunspeet.
Wat een leuk winkeltje is dit en natuurlijk kom je daar niet met lege handen vandaan.
Ga er zeker nog een keertje heen.
Het is niet eens zo ver omrijden als we naar mijn schoonmoeder gaan.

Van de week ontving ik dit leuke kussentje en borduurpakketje om een pompoen te maken.
Had de give away bij Carin gewonnen.
Leuk hé...

Blokje om zeilen...

Een tijdje terug kreeg ik van Miranda (http://hobbyshopfugeltsje.blogspot.nl) een heel lief stofje.
Met het verzoek een patchwork blokje te maken van 15x15 cm waar dit stofje in verwerkt is.
Patroon maakte niet uit en de overige stofjes mocht ik ook zelf uitzoeken.
Dit vroeg ze niet alleen aan mij, maar aan al haar cursisten en quiltvriendinnen.
Nu had ik natuurlijk gewoon een bestaand patroontje kunnen pakken, maar ik wilde graag iets origineels. Iets wat echt bij mij hoorde.
Potlood en papier gepakt en aan het schetsen geslagen.

Terwijl Paul tegenover mij aan tafel aan het werk was en mij zo zag ploeteren en hoorde zuchten was hij toch wel erg nieuwsgierig waar ik mee bezig was.
Ohh, daar kan ik wel wat mee hoorde ik hem zeggen. Hij schoof zijn werk aan de kant en startte Auto-Cad op en begon te tekenen.

Dit is het blokje geworden.
Met z'n allen aan tafel meteen een naam voor het blokje verzonnen.
Het werd; blokje om zeilen.

Nu de uitleg bij dit blokje.

Vandaag precies 24 jaar geleden doopte ik onze boot, Ronja.
Het dopen ging niet meteen goed. Heb drie keer de fles tegen de boot gegooid en de fles bleef heel.
Mijn vader heeft het toen van me over genomen en in één gooi was de fles kapot en de boot gedoopt.

Dit was onze eerste vaartocht.

En zo varen we tegenwoordig rond.

Vandaag precies 23 jaar geleden zijn Paul en ik getrouwd.
Natuurlijk vanaf en op het water.
Het rood in het blokje is bijna dezelfde kleur rood als van mijn trouwjurk.
Al lijkt mijn jurk hier op de foto meer oranje-bruin.
Heb blauw in het blokje gebruikt, omdat ik bijna altijd in het blauw gekleed ben.
En het witte stofje met de tekst is het stofje van Miranda.
Wat ook heel goed bij mij past, want er staan bakrecepten op.
Ga zo ook weer de keuken in om een lekkere taart te bakken.
Dat hoort nu eenmaal bij zo'n dag...

Quiltsnoepje...

Heel lang geleden had ik een pakketje gekregen om een quiltsnoepje (naaitasje) te maken.

Vandaag moest het er maar eens van komen.
Heel leuk om te maken. Snap niet dat ik het zo lang heb laten liggen.
Heb er meteen een afvalbakje (voor de draadjes) bij gemaakt.
En als er dan toch snoepjes gemaakt worden, dan ook maar eentje om echt op te eten.
Een cake met appel.
En.
Hij is heerlijk...

Top...

Gisteravond de laatste steekjes van de rand gezet.
De top van mijn Storm at Sea is nu klaar.
Nu kan ik de achterkant gaan maken. Word van diverse stofjes gemaakt.

Zo ziet de rand er nu uit.

En zo de quilt in zijn totaal.

Even kijken of hij leuk staat op zijn toekomstige plekje. Op het bed van ons zeilmeisje.
Moet hard aan het werk. Op 13 mei word ons zeilmeisje 15 jaar en dan moet hij af zijn.

Dit is een ander zeilmeisje. Deze werd zondag alweer 52 jaar.
Tijd om te vieren had ik echter niet.
Ik zat op het water om ons eigen zeilmeisje en haar zeilmaatjes te fotograferen.

Er stond een lekker windje, zo'n windkracht 4.

Er werd druk geoefend op de start van een zeilwedstrijd.

Wat soms wel een rommelig plaatje gaf.
Met vaak gespannen gezichten.
Maar die hou ik lekker voor hen- en mijzelf.

De zomer loopt nu langzaam op zijn eind.

Heb de herfst alvast in en bij huis gehaald...