Heel veel borduurkruisjes...

Dit jaar ben ik helemaal niet aan het maken van kaartjes toe gekomen.

Deze keer maar iets totaal anders dan anders.

Voor mijn vriendin Grietje maakte ik dit zakje gevuld met lavendel.

Ze is jarig rond de feestdagen dus in plaats van een kaart dit lekker ruikende zakje.

Voor mijn vriendin Hannie maakte ik dit geurzakje.

Ieder jaar sturen we elkaar een eigengemaakt cadeautje met de kerst.

Van Hannie kreeg ik deze mooie gehaakte ster.

Voor mijn vriendin Miranda maakte ik dit zakje.

Zij is de dag voor kerst jarig.

Geen kaartjes dit jaar maar iets met een geurtje.

Voor de overige ferknipte froulju die niet jarig zijn deze maand maakte ik deze kleine lavendel geurzakjes.

Het moest natuurlijk wel in een envelop passen!

Op het laatst ook nog voor mezelf zo'n lekker ruikend zakje voor op de wc gemaakt.

En om de boel compleet te maken ook nog een kerstrandje op een handdoekje voor bij het fonteintje geborduurd.

En onderweg naar de familie op tweede kerstdag vingen we een kerstster.

Helaas wel op de voorruit van de auto.

Vandaag maar even langs de garage.

En nu gauw mijn randje per week af maken, want ik wil zo graag de quilt voor oudste dochter gaan quilten...

Wachten, wachten, wachten...

Zit al een paar dagen te wachten op wat meer licht in huis.

Waar blijft het zonnetje nou?

Dagenlang is het al mistig en somber buiten.

Heb de zon nu eenmaal nodig om mooie foto's te kunnen maken van de top van de quilt voor oudste dochter.

Al een paar dagen ligt het op de schommelstoel te wachten.

Zal hem even in zijn geheel laten zien op de bank.

Alle honderd zestig blokjes zitten aan elkaar.

Stof voor de achterkant en de vulling zijn in huis.

Kan bijna gaan dubbelen.

Het randje per week ligt ook te wachten.

Niet op mooi weer, maar op een dag dat ik het dorp uit ga naar de stad.

Mijn DMC-garen is op en dat kan je hier in Makkum niet krijgen.

Wachten moet ik ook tot het riet weer aangegroeid is.

Eind vorige week deze foto gemaakt van de zonsopgang.

Begin van de week zag het er nog zo uit.

Moest echt een keertje gebeuren.

Het moeras was meer het kweekgebied van een rietdekker geworden in plaats van een moeras.

Wat het wel hoorde te zijn.

Jammer is wel dat bijna alle vogeltjes nu zijn verdwenen.

Gelukkig hebben we er wel zo'n acht eenden voor terug gekregen.

Terwijl ik vorige week een rondje aan het rijden was moest ik ook even wachten om dit mooie plaatje te maken.

Er zijn op dit moment niet alleen veel ganzen op de weilanden maar ook heel veel zwanen.

Gelukkig weet 'ons roodborstje' ons nog gewoon te vinden.

De merels en mussen hebben meer moeite met het verdwenen riet en wilgen.

We wachten maar af.

Ze zullen ook wel weer terug komen...

Mooi geweest...

Wat hebben we kunnen genieten van de natuur de afgelopen dagen.

Bij het openen van de gordijnen lijkt de wereld betoverd.

Er ligt zelfs al ijs op de diverse vaarten.

En op het goed geïsoleerde verenpak van de meerkoet.

Rietpluimen zijn omgetoverd tot ware kunstwerken.

En ohhh, als de zon dan ook nog even doorkomt.

De molen van Cornwerd.

Met een pak sneeuw zou dit plaatje prima dienst kunnen doen als kerstkaart.

Nog maar tien blokjes te maken, voor de quilt van oudste dochter, en dan zijn ze alle 160 af.

Moet eerlijk bekennen dat ik het dan ook wel 'mooi geweest' vind...

Ik wil gaan varen, ik wil naar zee...

Vanmorgen vroeg opgestaan.

Dit was ons uitzicht vanuit het slaapkamerraam

Het beloofde een mooie dag te worden.

Flink ruiten krabben van de auto en de straat in Harlingen was op sommige plekken zelfs glad.

De reis was mistig.

Soms ineens even de zon.

Om daarna weer de mist in te varen.

De reis ging naar Terschelling.

Op naar het Maritiem Instituut Willem Barentsz.

Want,

ons (zeil)meisje wil gaan varen, ons (zeil)meisje wil naar zee...

Alleen nog de keuze:

wordt het Maritiem Officier of Ocean Technology.

Gelukkig heeft ze nog een paar jaar om er over na te denken.

Wat hebben we een prachtige dag gehad.

Wat is dit een prachtig eiland.

Nog een blik op de Brandaris, de oudste vuurtoren van Nederland.

En van de ondergaande zon.

Petje af voor alle leraren en leerlingen voor deze super goed georganiseerde open dag.

In een volgend blogje maar weer eens laten zien wat ik de afgelopen tijd heb gemaakt.

Al lijkt het of de laatste tijd alleen maar op stap ben geweest...

Terug in de tijd...

Gisteren samen met mijn moeder en oudste dochter een dagje met de trein naar Utrecht geweest.

De stad waar ik tot mijn negenentwintigste heb gewoond.

Wel vreemd om er nu als toerist rond te lopen.

Terwijl het vroeger bijna iedere zaterdag de normaalste zaak van de wereld was om even langs de grachten te lopen en naar de lapjesmarkt of plantjesmarkt te gaan.

(Heb ook twee jaar op de Oude Gracht gewerkt).

Langs de mooie details te lopen zonder er eigenlijk op te letten.

Laat staan dat ik door de kloostergang een wandelingetje maakte.

Nog even een blik op de Domtoren.

Ware kunstenaars waren het vroeger.

Ook even bij het huis/winkel op de Oude Gracht nummer 22 en 24 wezen kijken.

In de jaren voor en vlak na de oorlog was dit het pand waar de ouders van mijn moeder hun zadel- en koffermakerij hadden. 

Het lijkt in niets meer op het mooie pand van vroeger.

Nog een blik op het pand van de andere kant van het water.

Er wordt flink gebouwd in Utrecht.

Kan niet alles even mooi vinden.

Dit is de Catharijnesingel.

Hier reden we vroeger met de auto doorheen.

In de jaren zeventig hebben ze de singel dichtgegooid.

En nu wordt het weer water.

Terug toch maar de trein genomen al hadden we natuurlijk ook met de Flying Ford Anglia van Harry Potter kunnen gaan.

Afgelopen zondag waren we ook al in de Provincie Utrecht.

Ondanks storm en heel slecht weer.

De pyramide van Austerlitz.

De oudste dochter van mijn broer werd achttien.

En wilde dolgraag met de hele familie in het bos en over de heide wandelen.

Gelukkig tijdens de wandeling ook nog paddenstoelen gezien.

Nog een laatste blik op de Domtoren.

De volgende keer willen we de toren op en alle 465 treden betreden...

Veel van het zelfde...

Als je met langdurige projecten bezig bent, wordt het veel van hetzelfde.

Dat denk je als je als je aan het schrijven van een nieuw blogje begint.

Maar eenmaal bezig valt het gelukkig wel mee.

Er zitten nu al 120 blokjes aan elkaar.

Nu nog 40 maken.

Eigenlijk maar 36, want ik ga gewoon verder en er zijn er alweer een paar af.

Het randje per week begint al een giga lap te worden.

Nog een paar weken en het jaar en dus ook het randje zitten er weer op.

December is geborduurd.

In de buurt is er een overschot aan appels en peren.

En als ze het aanbieden zeg ik geen 'Nee'.

Meteen de keuken in om appelcompote, stoofperen en kweeperenjam te maken.

En natuurlijk mag een appeltaart ook niet ontbreken.

Het konijn heeft nog steeds geen manieren.

Springt 's avonds op tafel om de laatste druppels thee op te likken.

Wel uit de enige mok waar suiker in zit. 

De andere laat hij staan.

Eindelijk ook naar het quiltcafé in Harlingen geweest.

Had al zo vaak beloofd om langs te komen.

Dames het was reuze gezellig en ik kom zeker vaker langs.

De ferknipte froulju zijn afgelopen vrijdag ook weer gezellig bij elkaar gekomen.

Deze keer bij Grietje.

Veel gekletst, gelachen en ook nog wat steekjes gezet.

Helaas geen foto's maar er is weer heel wat moois gemaakt de afgelopen weken.

En afgelopen maandag bij Miranda, hobbyshop Fûgeltsje, workshop appliceren gevolgd.

Heb een hoop geleerd en thuis het patroon afgemaakt en er een omslag voor schrift/boek van gemaakt.

Het vorige blogje was een poosje geleden, maar in de tussentijd heb ik niet stil gezeten dat weten jullie nu...