Soms, doe je wat doms...

Dat ik met de Porcelaine de chiffons ben begonnen dat is niet dom. 

Al ben ik wel met de makkelijkste cirkels begonnen. 

Misschien is dat niet zo slim. 

Heb ook weer een rammelaar gehaakt. 

Dit keer het veulentje. 

In de hele familie word nergens nog een baby verwacht. 

Misschien is dan rammelaars haken wat voorbarig, maar of dat dom is? 

Waar slaat de titel van dit blogje dan op? 

Denk eraan,  schokkende beelden. 

 Ik was zo dom om een afstap van 1 meter zonder tussen stap te doen. 

En storte dus een eind naar beneden. 

Gelukkig niks gebroken en een week later ziet mijn hand er al weer bijna uit zoals het er uit hoort te zien. 

Soms heb je echt een gat in je hand.  Hihi. 

Afgelopen weekend was het jaarlijkse zeilkamp van de lessende jeugd. 

Gelukkig kon en kan er dit jaar gewoon gelest worden. 

En hadden ze ook mazzel met het weer. 

Hier staan/liggen de beide dochters op de museumwaardige surfplank van vaders. 

Terwijl hij in het bootje van ons zeilmeisje zit, ehh staat. 

Terwijl iedereen zich op het water vermaakte was ik aan de wandel. 

En genoot van de natuur. 

Onderweg kwam ik dit bord tegen, wie weet voor ooit. 

Net als de elfstedentocht. 

Ik sluit dit blogje af met een foto van een paar van onze (11) buurkindjes. 

Je ziet ze groeien en genieten van de heerlijke modderpoel...