Koud, koud het was ijskoud...

 Gisteren was het zover "Krystwille Wûns".

De zon liet zich al vroeg zien. 

Het beloofde een prachtige dag te worden. 

Het klaarmaken van een kraampje is nog een hele klus. 

Hoe leggen we de boel neer? 

Hebben we wel genoeg spullen? 

Wat vragen we ervoor? 

Promotie materiaal ligt hier klaar. 

We waren het eerste of het laatste adres in de uitgezette route. 

Om vier uur was de kraam klaar voor bezoekers. 

Nog even en de honderden waxinelichtjes konden aangestoken worden. 

(de quilt hangt er voor decoratie en is niet te koop)

Dat aansteken was nog een hele klus. 

De wind en de vrieskou werkte niet altijd goed mee. 

In het echt zag het er zo leuk uit. 

De lantaarnpalen stonden zelfs uit. 

Het enige licht kwam vanaf de huizen,  kraampjes en de glazen potjes. 

Geholpen door mijn vriendin Hannie.

Noemde haar plagend mijn tolk/vertaler.

Niet alleen was ze goed daarin ze lokte de mensen ook onze kraam in. 

Ben haar super dankbaar daarvoor. 

Als je zelf een kraampje hebt kan je je post eigenlijk niet verlaten. 

Ben alleen heel even naar het kraampje van mijn wandelmaatjes geweest. 

Wat een lieve spulletjes hadden de dames gemaakt. 

Dit muisje en vogeltje moesten natuurlijk mee. 

Eenmaal binnen in huis ontdooiden we langzaam tijdens het kijken van een kerstfilm. 

Het was heel leuk om een keertje mee te maken. 

Mensen vroegen vooral naar babywanten, babysokken en of ik een webwinkel had.

Iets om over na te denken misschien?

Vandaag nog even genieten van het winterse weer. 

Van de week is dat weer voorbij. 

Zelf stap ik nog niet op het ijs. 

Maar de ganzen hebben daar geen moeite mee. 

De kip van onze achterburen ontdekt dat wereld groter is. 

Ijs wandeld prima. 

Hup nog een huis verder. 

Een grote groep Kramsvogels eten hun buikje rond met sierappeltjes.

Zo eerst een rondje lopen en dan weer een paar wanten op de naalden zetten. 

Opdracht voor blauw-beige dames en blauw-beige herenwanten...