Getuige van een koelbloedige moord...

Nog geen half uur geleden waren het zeilmeisje en ik getuigen van een koelbloedige moord.

Gewoon in onze postzegeltuin.

Op klaarlichte dag.

Dader is bekend (maar gevlogen) en van het slachtoffer rest slechts nog slechts enkele veren.

Het is de natuur zullen we maar zeggen.

Maar van de vogeltelling van dit weekend klopt nu al niks meer...

Vogeltjes tellen...

Afgelopen weekend hadden we weer De Tuinvogeltelling 2019.

Maar zoals bijna ieder jaar, als we de vogels 'moeten' tellen zie je ze niet in de tuin of het zijn er veel minder dan op een normale dag.

Snap de vogels wel, want als door regen en wind je verenpak er zo bij hangt blijf je zelfs als vogel liever binnen bij de kachel.

In totaal in de achtertuin geteld:

merel 2 stuks

koolmees 6 stuks

huismus 8 stuks

tortelduif 4 stuks

roodborstje 1 stuks

Gisteren hadden we een verjaardag in het bos.

Het tellen van de vogeltjes daar lukte niet.

Ook al waren we met veel mensen om te kunnen tellen.

De vogels waren met heel veel meer.

Vogels die we zelf ook in onze tuin zien.

Zoals de merel.

En het roodborstje.

Al waren er hier drie te gelijk aan het eten.

De pimpelmees.

Verder voor bij ons heel veel vreemde vogels.

De heggenmus.

De vink.

De boomklever.

De vink.

Maar het meest bijzondere was wel deze bezoeker van de tuin.

De grote bonte specht.

Zo vlak voor het raam.

Gelukkig hoef je bij het tellen alleen de vogels in je eigen tuin te tellen.

Vanmorgen zaten in het weiland voor ons huis honderden, misschien wel duizend ganzen.

Om die te moeten tellen...

Ballen voor de ogen...

Het vriest.

Er ligt sneeuw.

Ik heb nog bellenblaas.

Ga een poging wagen om zeepbellen te laten bevriezen.

Dit is wel de mooiste foto.

Nu eerst warm worden.

Misschien dat ik het zo nog een keer probeer.

Als de zon er dan ook nog bij zou komen, dat zou helemaal mooi zijn.

De bellen landen niet allemaal op de sneeuw.

Deze plakte tegen de schuurdeur aan.

Ook leuk geworden,...

Deze foto heb ik net nog gemaakt.
Het begon net weer te sneeuwen en het is eigenlijk niet koud genoeg.
Vind de foto leuk, omdat er twee kapotte bellen op staan.

Er is er ééntje jarig...

Zes en twintig januari is mijn vriendin Hannie jarig.

Jarenlang waren we buurvrouwen en maakten we samen kaartjes.

Tot ik bijna twaalf jaar geleden uit Swifterbant naar haar provincie Friesland verhuisde.

Zullen we elkaar ieder jaar op onze verjaardagen een eigengemaakt cadeautje sturen spraken we toen af.

Dit jaar heb ik voor haar dit speldenkussen gemaakt.

Blauw is haar lievelingskleur dus ik denk dat het wel bij haar in de smaak valt...

Had hem met de post verstuurd.
En kreeg net een app-je met daarop:
Hij is binnen! Super super super gaaf is tie!!!
En een foto met dat ze hem meteen in gebruik heeft.

Prachtige schaar zeg!

Voetstapjes in de sneeuw...

Ineens is de winter begonnen.

En staan er kleine voetstapjes in de sneeuw.

Van vogeltjes zoekend naar op de straat gestrooide zaadjes.

Ook de appel ligt verstopt onder een dun laagje sneeuw.

De tortelduif warmt zijn pootjes even op een tak in de perenboom.

De huismussen vliegen af en aan om van de vetbollen te smullen.

Mevrouw merel rommelt her en der onder de oude bladeren en planten.

Het koolmeesje smult van alles wat er hangt en ligt in de tuin.

Maar mijn favoriete vogeltje blijft toch wel het roodborstje.

Heeft zijn/haar eigen ondergrondse pindakaaspot

Even snel een snaveltje vol.

Heeft verder nog niemand ontdekt, gelukkig maar...

Het nieuwe jaar...

Het nieuwe jaar is alweer een paar dagen oud.

Zo leef je naar de feestdagen toe en voor je er erg in hebt begint het normale leven weer.

Nog één dagje helemaal niks.

Nou niks?

Klussen, puin ruimen, eten maken, alles gaat gewoon door natuurlijk.

Boaz het rendiertje heb ik vlak na de kerst afgekregen.

Boaz heeft zo'n lief koppie.

Zie ze hier eens gezellig samen zitten.

Oudste dochter is gek op konijntjes.

Voor haar heb ik dit lieve konijntje gehaakt.

Ons zeilmeisje heeft haar badmuts in de wilgen gehangen en zit nu op paardrijles.

Voor haar heb ik dit paardje gehaakt.

Precies op 1 januari trokken er nieuwe huurders in ons nestkastje.

Hoop dat de inrichting en tuin ze bevalt..

Ons duivenechtpaar heeft niet van die strenge eisen.

Van mij mogen ze hier blijven.

Aan goede voornemens doe ik zelf nooit.

Wel ga ik mijn best doen dit jaar wat meer boeken te lezen.

Lukt tot nu toe al aardig.

Heb al twee boeken uit.

Irene in het atelier gaf op haar blog een boekentip.

'Opeens ganzenvader'.

Ons zeilmeisje wil ooit een eigen eendje, dus we kunnen wel wat informatie gebruiken over hoe je een eend/gans opvoed.

Boek meteen in de bieb opgehaald en in één adem uitgelezen.

Irene bedankt voor deze tip.

Het is een super leuk boek.

Een echte aanrader.