Vroeg uit de veren...

Vanmorgen zagen we de zon opkomen in Harlingen.

Meestal gaan we naar het strand en de pier om de zon onder te zien gaan.

Heerlijk wandelend op de pier.

Konden zo mooi van een afstandje de veerboot naar Terschelling zien liggen.

Aan boord ons zeilmeisje en haar vriend.

Op weg naar een paar dagen genieten op het eiland.

Wij genoten van de diverse vogels onderweg.

Aalscholvers, tegenwoordig niets bijzonders meer.

Wel heel bijzonder is de Zwarte zee-eend.

De Steenlopers.

De Tureluurs.

En nog nooit eerder gezien, de Sneeuwgors.

Afgelopen vrijdag hadden we de laatste Bee van dit jaar.

Natuurlijk een cadeautje gemaakt voor de dames.

Ohh wat had ik me als beginnend haakster verkeken in de tijd die er in het haken van zo'n sneeuwpopje zit...

Lekker aanmodderen...

Heel langzaam zie ik het kerstquiltje groeien.

Hangt hier wel heel mooi voor de foto.

Plekje moet ik maar onthouden.

Schuur moet nog wel een ander kleurtje krijgen, ooit...

Ossebloed rood denk ik...

Dit was het toilet toen we ons huis kochten.

Een beetje gedateerd noemen ze dat.

En dit is het geworden.

De hele boel omgekeerd.

In de toekomst misschien nog een radiator, het is er wel erg koud.

Een klein nisje om weer leuke dingetjes neer te zetten.

En dan kom je op een dag weer iets leuks tegen op dat vervelende wereldse web.

Sinds vorig jaar denk ik dat ik kan haken.

Doe mijn best, weet alleen niet of die van mij net zo leuk worden als die van de plaatjes.

In ieder geval haakte ik iets te vast, denk ik.

Had ineens twee delen van mijn haaknaald gemaakt...

Weer een randje verder...

Op een dag heb je 96 grote driehoeken en 192 kleinere beige driehoeken op tafel liggen.

Dat worden dan 96 rechthoeken.

Hier liggen ze allemaal samen op de vloer.

Met wat gehussel worden het vier rijtjes.

Twee rijen van 22 en twee rijen van 26 blokjes.

En dan zitten ze zomaar als rand aan de quilt.

De laatste week ook een paar keer wezen wandelen in het Rasterhoffpark in Sneek.

Het blijft daar zo mooi.

Krijg nooit genoeg van de Schotse Hooglanders.

In de tuin is het eten niet aan te slepen.

Zelfs een in elkaar gezakte pompoen blijkt prima eetbaar.

Toch heel veel klachten op het terras.

Bezoekers vinden de bediening te traag en de porties te klein.

En halen het eten zelf wel even uit het magazijn.

Met wat hulp van schoonzus en zwager hebben we een nieuw terras kunnen openen.

De bezoekers vlogen er meteen op af...

Leven op het platteland...

Gisterenmiddag kwamen, het zeilmeisje en ik, dit kleine egeltje tegen.

Het liep moederziel alleen midden op de weg.

Auto's raasden om en bijna over haar heen.

Ook wij moesten goed oppassen toen we haar wilden oppakken.

We hebben haar meegenomen naar huis.

Tussenstop gemaakt bij mijn moeder om haar, of is het toch een hem, te wegen.

Een egeltje moet gemiddeld zo'n 500 gram wegen om met de winterslaap te kunnen beginnen.

Dat haalt deze bij lange na nog niet.

Meteen begonnen met bijvoeren.

In een rap tempo gingen er 5 rozijntjes naar binnen.

En eenmaal bij ons thuis bleef dit kleine beestje water drinken.

Wat had zij een dorst.

In een oude wasmand, nog van mijn schoonmoeder geweest, hebben we een slaapplekje voor het kleintje gemaakt.

Later op de avond nog aangevuld met hooi.

Vanochtend kwam een meneer van de dierenambulance het kleine beestje ophalen.

Ook hij vond het egeltje nog veel te klein.

Hij ging het naar vogelasiel de Fugelhelling brengen, waar het kan aansterken en waarschijnlijk de hele winter wel zou blijven.

Mijn favoriete vogeltje ging vanmiddag ook weer mooi voor de camera zitten.

Zo'n leuk beestje.

Ze komt zelfs al de garage in om naar wat eetbaars te zoeken.

De Vlaamse Gaai had vandaag een bad hair day.

Of gewoon wind mee, dat kan natuurlijk ook.

De sperwer hield de boel weer vanuit de lucht in de gaten.

Doe ik naast al dat naar buiten kijken ook nog iets handwerkerigs?

Ben met een quilt begonnen voor de kerst.

Weet niet of hij deze kerst afkomt.

Voordeel van kerst is dat je weet dat het er volgend jaar weer is...