Verkocht...

Toen op Facebook bij Knottenwol een foto voorbij kwam van deze mooie sjaal.

Was ik meteen verkocht.

Pakket van wol en patroon besteld.

Nu ben ik helemaal geen sjaaltjestype, ik kon dit gewoon niet weerstaan.

Mooie kleur, mooi patroon.

Nu bleek wel dat;

ik wel een patroon van tekening kan lezen.

Maar een patroon van tekst, moeilijk te begrijpen tekst, is totaal andere koek.

Daar kwam ik na 75 pennen breien achter.

Alles uithalen was de enige oplossing.

Na nog wel tien keer opnieuw te hebben gelezen is toch eindelijk het kwartje gevallen.

En gaat het gebreide ook op het origineel lijken.

Ga nu vrolijk verder.

De laatste week van de schoolvakanties is ook standaard de week van de Zwemvierdaagse.

Ons zeilmeisje heeft hem voor de tiende keer gezwommen.

Deze keer zwom haar vriend mee en mocht ik vanaf de kant meegenieten.

Bij de diverse quiltwinkels zie je de patronen van by Annie voorbij komen.

Ik was meteen verliefd op dit modelletje.

Heb hem meteen gekocht.

Op byannie.com zijn de diverse modellen te zien en er staan ook een paar gratis patronen op.

Die heb ik natuurlijk ook meteen uitgeprint.

Afgelopen weekend waren de combi zeilwedstrijden bij onze watersportvereniging in Makkum.

Een druk maar heel gezellig weekend bij ons in de haven.

Zo'n zestig eenmans bootjes met jeugd gingen voor diverse wedstrijden het water op.

Met genoeg begeleiding.

De meeste jeugd zeilt normaal niet op groot water.

Eigenlijk hadden we dit weekend helemaal geen tijd voor ontspanning op en rond het water.

Vrijdag hebben we de sleutel gekregen van ons nieuwe huis.

Dit stond op het aanrecht te wachten.

Gekregen van de vorige eigenaar.

Er moet een hoop gebeuren in en om het huis.

In ieder geval een hoop snoeiwerk.

Door het kleine gluurgaatje is al een beetje te zien hoe ons uitzicht gaat worden.

De komende tijd weinig tijd voor lapjes, draadjes, steekjes...

Ons huis is "VERKOCHT"

En we moeten er begin oktober uit.

Dus als jullie een tijd niks van me horen,

dan ben ik aan het inpakken, uitpakken, behang trekken, behang plakken, muren afbreken, muren opbouwen, vloerbedekking verwijderen en weer aanbrengen...

Wie sturen kan...

Wie sturen kan, zeilt met elke wind.

Dat dacht de bemanning van deze bootjes ook.

Weer of geen weer, we vertrekken.

Het is geliefd type.

Een volgend bootje staat alweer op stapel.

Guutes Antieke Quilt hangt voor de laatste keer aan de kast.

Als de volgende rand er aan zit kan dit niet meer, dan is de kast te smal.

Ik leg haar ook nog maar even op de grond.

En ja hoor!

Dan zie je ineens dat twee dezelfde stofjes vlak bij elkaar zitten.

Heb er zo op gelet dat dat niet zou gebeuren??

Valt een ander vast niet op.

Laat het lekker zitten.

Donderdag met drie generaties naar de dierentuin, Aqua Zoo in Leeuwarden, geweest.

Het was warm en de heel veel dieren waren lui. 

Behalve deze.

Gelukkig zat er heel dik glas tussen.

Dit pinguïn jong schaamde zich voor zijn jas en vluchtte gauw zijn grot in.

De vlinderstruik bij oudste dochter doet waar hij voor gekocht is.

Er zitten heel veel vlinders op.

Op elke bloem zat er wel eentje of meer.

Ons zeilmeisje en haar vriend pasten, in verband met vakantie, op een poes.

Als beloning kregen ze dit muisje van hem.

Meer dood dan levend.

Eén druppel melk en het was weer tot leven gewekt.

En kon buiten weer los gelaten worden.

Ga nu aan het poetsen in huis.

Morgen hebben we weer kijkers.

Dan moet de boel er weer piek fijn uitzien...

Sommige dagen vergeet je nooit...

Vanaf dag één dat we met onze boot 'Ronja' varen hou ik tijdens onze vaartochten een dagboek bij.

Heerlijk om iedere keer door te lezen.

De eerste woordjes van de meiden staan erin.

Als er iets in het water valt werd het genoteerd.

Welke havens we hebben gelegen.

Wat het havengeld was.

Noem maar op.

Sommige dingen herinner je nog vaag.

Dag en datum weet je zeker niet meer.

Behalve van één dag.

Die staat bij ons allen op ons netvlies van het begin tot het einde.

Acht augustus 1994.

Het was een maandag.

Zal wat stukjes van die dag opschrijven.

Vandaag begon zo mooi maar eindigde verschrikkelijk.

Vanmorgen boodschappen gedaan en rond 9.30 koffie gedronken en om ca. 11.00 vertrokken we, met twee boten, uit Lelystad-Haven. Rond 12.00 door de sluis. Op het bord bij de sluis stond 22 graden Celcius en windkracht 3.

Op na Stavoren. 

De wind stond zo dat we veel moesten kruizen. Rond 15.00 begon het te waaien. Windkracht 3-4-5... Om ongeveer 15.30 zagen we bij papa en mama de zeilen omlaag gaan. 

Ze voeren vlak onder de dijk Lelystad-Enkhuizen, vlakbij Trintelhaven. 

Door de verrekijker zag ik alleen mama rondlopen. 

Voelde meteen dat er wat met papa aan de hand was.

Opeens kwamen er rubberboten van de KNRM aan. 

Toen wisten we zeker dat er wat mis was.

Wij hebben nog nooit zo hard gezeild op weg na papa en mama.

Ondertussen bleef ik ze door de kijker in de gaten houden.

Een man begon te reanimeren, ik voelde het papa was dood.

Paul en ik waren intussen met onze boot vlakbij. 

Mama gaf met gebaren aan dat papa's hart was gestopt...

De schepen werden afgemeerd in Trintelhaven.

Papa mee in de ambulance.

Mama en ik mee in een privé auto van de Rijkspolitie.

Om 17.10 kregen we in Hoorn te horen dat papa was overleden.

Petje af, nog steeds, voor de lieve mannen van de KNRM en de politie die ons die dag en dagen erna hebben begeleid.

Het is vandaag precies 25 jaar geleden.

Iedere dag missen we mijn vader nog steeds.

Maar hebben wel in ons achterhoofd dat dit voor hem de mooiste manier was om te overlijden.

Gestorven in het harnas tijdens het beoefenen van iets wat hem het liefst was.

Zeilen...